Web Analytics Made Easy - Statcounter

به گزارش قدس آنلاین، چهل و سومین برنامه «مستندات یکشنبه» که در سینماتک خانه هنرمندان ایران به پخش فیلم‌های مستند می‌پردازد، یکشنبه ۱۰ دی ماه، به اولین نمایش عمومی فیلم مستند «چهره هنرمندان معاصر ایران» به کارگردانی مهرداد متین‌دفتری اختصاص داشت.

پس از نمایش این فیلم، نشست نقد و بررسی آن با حضور سیف‌الله صمدیان فیلمساز و عکاس در سالن ناصری برگزار شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اجرای این برنامه برعهده سامان بیات بود.

سیف‌الله صمدیان در ابتدا گفت: مهرداد متین‌دفتری ادعا می‌کند که سال ۶۷ در کلاس من بوده است ولی من باورم نمی‌شود. با این همه او همیشه در ذهنم با ۲ ویژگی خاص باقی مانده است؛ اول نجابت در حضور و دوم همت و پیگیری است. این ۲ موضوع کمک‌کننده همین پروژه بوده است؛ زیرا امکان نداشت بدون پیگیری و احترام و به قول کیارستمی حضور اندازه، این فیلم به نتیجه برسد. البته اندازه کار در تدوین کمی نیاز به بهبود دارد. این فیلم با این میزان اطلاعات درست در مورد عکاسی و به ویژه پرتره قطعاً می‌تواند از فیلم‌های بسیار دیدنی حتی برای بسیاری از شبکه‌های حرفه‌ای عکاسی هم باشد.

هر که ادعا کند استاد سینماست از هیچکاک تا کیارستمی و … همگی بازارگرمی است.

وی با بیان این‌که عکس‌های فیلم او را شوکه کرد، اظهار کرد: این همان شوک قدیمی است که عکاسی به من می‌داد. در واقع با دیدن این عکس‌ها دوباره به آن جمله تاریخی، مذهبی و باستانی رفتم و آن را تکرار کردم که «در آغاز عکس بود». البته اصل این جمله «در آغاز کلمه بود» است ولی من آن را تغییر دادم و همیشه مجبورم که این موضوع را توضیح دهم.

صمدیان بیان کرد: برخی می‌گویند سینما متفاوت است اما سینما بچه عکاسی است و در حقیقت سینما هنوز متولد نشده است. هر که ادعا کند استاد سینماست از هیچکاک تا کیارستمی و … همگی بازارگرمی است؛ سینما هنوز متولد نشده، چون ما همگی با هر هنری که داریم، هنوز در حال نشان دادن رویکردهای شخصی نسبت به مدیومی چون سینما هستیم.

وی گفت: این‌ها را گفتم تا برسم به جمله‌ای که برادرم در آخرین روزهای زندگی‌اش به من گفت. هفته پیش هم در سوگ برادر اینجا بودم، آخرین جمله‌ای که در بیمارستان از عبدالله صمدیان که ۶۰ سال پیش عکاسی را به خانه ما آورد و آن را با موبایل ثبت کردم این بود که عکاسان ترمز زمانه هستند. این جمله یک هفته قبل از درگذشت او به من زده شد و وقتی این عکس‌ها را می‌دیدم، اتصال این یک هفته من به هم جور شد.

صمدیان در ادامه عنوان کرد: شگفت‌انگیز بودن کار مهرداد متین دفتری در این مجموعه در ارتباط با موضوعاتش است. حتماً می‌دانید که از عجیب‌ترین و پیچیده‌ترین موجودات جهان، انگار هنرمندی است که در ایران ساخته‌اند. اصلاً ورود به دنیای آنها کار هرکسی و حتی خودشان هم نیست؛ چه رسد به اینکه آدمی با فرهنگ دیگری بخواهد به دنیای آنها نزدیک شود. نه تنها عکاس را در خلوت‌شان که در هیچ جای دیگر راه نمی‌دهند. به ویژه عکاسی که بدانند قرار است از آدم‌های زیادی هم عکس بگیرد، یعنی بدانند که قرار است رقبای تصویری دیگری هم در کتابی یا نمایشگاهی داشته باشند. از همین رو کار او، کارِ پیچیده و ارزنده‌ای بوده که ۳۰ سال به طول انجامیده است.

اکثریت مردم ما با عکس بیگانه هستند و آن را به مثابه عکس تولد نگاه می‌کنند. متأسفانه درگیر مسائلی هستیم که اصلاً خوب نیست.

مهرداد متین‌دفتری نیز در ادامه گفت: ابتدا قرار نبود این فیلم به نمایش درآید؛ در واقع من یادگاری‌هایی از پشت‌صحنه‌های عکاسی خودم می‌گرفتم اما از زمانی که توانستم دوربین دیجیتال تهیه کنم، نسبتاً به سادگی می‌توانستم از (پشت صحنه کار) فیلم هم بگیرم. در ادامه که این فیلم‌ها زیاد شد، دیدم که صحبت‌هایی از سوی آقای شجریان و … در فیلم وجود دارد که اکثراً بداهه انجام شده است. در واقع حیف بود که این صحبت‌ها در کمد بماند و فراموش شود. بنابراین تصمیم گرفتم فیلمی چند دقیقه‌ای بسازم و آن را به همراه دی وی دی در کتاب بیرون بدهم البته هنوز کتاب بیرون نیامده است. در نهایت باید بگویم، این فیلم حرفه‌ای نیست بلکه بیشتر دلی انجام شده است.

وی بیان کرد: متأسفم برای این جریان فرهنگی که در کشور ما وجود دارد. این‌جا شخصیت‌هایی بودند که وقتی روز اول (برای عکاسی با آن‌ها) تماس می‌گرفتم، فکر می‌کردند مهمانی است و از من می‌پرسیدند چه کسی هست و چه کسی نیست؟ در واقع اصلاً کاری به عکاسی و حرفه من نداشتند. برخی هم فکر می‌کردند، عکاس خبری آمده که در ۵ دقیقه عکس می‌گیرد و می‌رود.

متین‌دفتری در پایان گفت: بعد که با آن‌ها صحبت می‌کردم، اتفاقات دیگری رخ می‌داد. یکی از خوشایندترین اتفاقات برای زمانی است که از آقای داریوش شایگان عکاسی کردم و ایشان فهمید. هفته بعد با من تماس گرفت و گفت کتابی از من در پاریس چاپ می‌شود که برای آن، یک عکس می‌خواهم؛ این یک نمونه از شعور بالای این هنرمند بود. سپس با توجه به موضوع کتاب از او عکس گرفتم. ۱۶۰ سال است که عکاسی به ایران آمده ولی اکثریت مردم ما با عکس بیگانه هستند و آن را به مثابه عکس تولد نگاه می‌کنند. متأسفانه درگیر مسائلی هستیم که اصلاً خوب نیست.

منبع: خبرگزاری مهر

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: سیف الله صمدیان خانه هنرمندان ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۲۵۸۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تجربه سینما ترس، ترسناک‌ترین در ایران

سینما ترس یا اتاق تماشای فیلم‌های ترسناک، مکانی است که با دقت طراحی شده تا تجربه‌ای هیجان‌انگیز و مرموز را برای بازدیدکنندگان به ارمغان آورد. دیوار‌ها معمولاً با پوستر‌های کلاسیک و مدرن فیلم‌های وحشت آراسته شده‌اند، ایجاد فضایی تاریک و نیمه تار با نورپردازی مهتابی که هر گوشه‌ای از اتاق را به‌آرامی روشن می‌کند. صدا‌های زمینه‌ای مانند وزوز باد، جیرجیر درب‌های قدیمی و گهگاه صدای جیغ زننده، حس تنش و اضطراب را تقویت می‌کند.

به گزارش روزیاتو، صندلی‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که راحتی و درعین‌حال، حس حبس‌شدگی را به تماشاگران القا می‌کنند، و این امر باعث می‌شود که تجربه تماشای فیلم بسیار فراگیر و واقع‌گرایانه‌تر به نظر برسد. این اتاق، مکانی است که واقعیت و خیال به شکلی درهم‌تنیده شده‌اند تا یک تجربه بی‌نظیر و به‌یادماندنی را خلق کنند.

سینما ترس: وحشت در دل نمایش

سینما ترس جذابیت خاصی دارد؛ زیرا به تماشاگران امکان می‌دهد که حدود احساسات خود را در محیطی کنترل‌شده بیازمایند. این نوع سینما با ترکیبی از دکوراسیون ترسناک، افکت‌های صوتی و بصری مهیج و داستان‌های پرتنش، فضایی ایجاد می‌کند که تماشاگران را به‌شدت درگیر کرده و حس هیجان و کنجکاوی را در آن‌ها برمی‌انگیزد.

برای بسیاری، لذت‌بردن از فیلم‌های ترسناک در چنین محیطی فرصتی است برای فرار از واقعیت و تجربه حس‌هایی که در زندگی روزمره کمتر به آن‌ها پرداخته می‌شود. علاوه بر این، ماجراجویی در مواجهه با ترس‌ها و دیدن چگونگی برخورد دیگران با موقعیت‌های مشابه می‌تواند بسیار آموزنده و سرگرم‌کننده باشد. این تجربه‌ها نه‌تن‌ها از نظر فردی بلکه به‌عنوان یک فعالیت اجتماعی نیز جذاب است، زیرا افراد می‌توانند واکنش‌های یکدیگر را در شرایط ترسناک مشاهده کنند و این امر به تعمیق پیوند‌های میان آن‌ها کمک می‌کند.

جو سینما ترس چگونه است؟ چه اتفاقاتی رخ می‌دهد؟

تجربه سینما ترس همچنین به ما اجازه می‌دهد تا با ترس‌های نهفته خود مواجه شویم و آن‌ها را در محیطی امن و کنترل‌شده مدیریت کنیم. این فرایند می‌تواند تأثیرات روان‌شناختی مثبتی داشته باشد، چرا که با یادگیری برخورد با ترس‌ها، می‌توانیم در موقعیت‌های استرس‌زای واقعی نیز با اعتمادبه‌نفس بیشتری عمل کنیم. فیلم‌های ترسناک و سینما ترس با ایجاد هیجان در کنار ترس، نوعی رهایی عاطفی را فراهم می‌کنند که می‌تواند بسیار رهاکننده و لذت‌بخش باشد.

علاوه بر این، سینما ترس به‌عنوان یک پدیده فرهنگی عمیق‌تر از یک سرگرمی ساده عمل می‌کند. این نوع سینما به طرف‌داران اجازه می‌دهد تا به‌گونه‌ای خلاقانه با مفاهیم مرگ، بقا و ماوراءالطبیعه کنار آیند. فیلم‌های ترسناک غالباً نماد‌ها و تم‌هایی را شامل می‌شوند که به بینندگان فرصت می‌دهند در مورد موضوعات بنیادین انسانی مانند اخلاق، قدرت، و هویت تفکر کنند.

این عمق فکری، تجربه تماشای فیلم در سینما ترس را به یک ماجراجویی فکری تبدیل می‌کند که فراتر از ترس و هیجان سطحی است؛ بنابراین، سینما ترس به‌عنوان یک محفل اجتماعی که در آن افراد می‌توانند احساسات و افکار خود را به اشتراک بگذارند و درباره آن‌ها بحث کنند، عمل می‌کند، و این خود باعث تقویت ارتباطات انسانی و فهم عمیق‌تری از تجربه انسانی می‌شود.

چه اتفاقاتی ممکن است رخ دهد؟

وقتی صحبت از تجربه سینما ترس می‌شود، مجموعه‌ای از اتفاقات و تجربیات مختلف درهم‌تنیده می‌شوند که با هدف افزایش هیجان و ترس طراحی شده‌اند:

پخش فیلم‌های ترسناک:

فیلم‌هایی با داستان‌های متنوع که شامل عناصر وحشت، معما، و تعلیق هستند، پخش می‌شوند. این فیلم‌ها ممکن است شامل داستان‌هایی درباره ارواح، موجودات فراطبیعی، قاتلین زنجیره‌ای یا سناریو‌های بقاء در شرایط سخت باشند.

تأثیرات صوتی و بصری:

اتاق‌های سینما ترس اغلب با سیستم‌های صدای پیشرفته و تأثیرات بصری همچون نورپردازی مخصوص، دود و حتی افکت‌های خاص مانند تکان دادن صندلی‌ها تجهیز می‌شوند تا تجربه‌ای واقع‌گرایانه‌تر ایجاد کنند.

دکوراسیون تم‌دار:

دیوار‌ها و فضای داخلی سینما معمولاً با تم‌های وحشت‌آور طراحی می‌شوند، مانند اتاق‌های تاریک با تصاویر و مجسمه‌های ترسناک که فضایی مضطرب و مرموز ایجاد می‌کنند.

واکنش‌های تماشاچیان:

بخشی از تجربه سینما ترس، تماشای واکنش‌های دیگران در هنگام تماشای فیلم است. فریادها، پریدن از جا، و حتی خنده در مواقع ترسناک، بخشی از تجربه اشتراکی است که می‌تواند ترس را کاهش دهد و تجربه را لذت‌بخش‌تر کند.

مواجهه با ترس‌ها:

سینما ترس فرصتی برای مواجهه با ترس‌های شخصی فراهم می‌کند. این تجربه به تماشاچیان امکان می‌دهد که ترس‌های خود را در محیطی امن و کنترل‌شده کاوش کنند و رویارویی با آن‌ها می‌تواند به‌عنوان یک نوع درمان شخصی عمل کند.

تجربه‌های اجتماعی:

سینما ترس، به‌عنوان یک فعالیت اجتماعی، افراد را برای تجربه‌ای مشترک دور هم جمع می‌کند. این می‌تواند به تقویت پیوند‌های دوستی کمک کند و فرصتی برای ایجاد خاطرات مشترک فراهم آورد.

چه چیز‌هایی در سینمای ترس در انتظار ماست؟

اگر علاقه‌مند به تجربه یک حس خاص و جذاب هستید که تاکنون از ترس و وحشت نداشتید، به‌جرئت سینما ترس یکی از خاص‌ترین و ویژه‌ترین انتخاب‌هایی است که می‌تواند پیش و روی شما قرار بگیرد. بنا به دلایل ذیل:

آدرنالین: تماشای فیلم ترسناک، هورمون آدرنالین را در بدن آزاد می‌کند که باعث ایجاد حس هیجان و ترس می‌شود. این حس برای بسیاری از افراد لذت‌بخش است.

ترشح اندورفین:

ترسیدن در حین تماشای فیلم ترسناک، باعث ترشح اندورفین در بدن می‌شود. اندورفین نوعی مسکن طبیعی است که به کاهش درد و اضطراب کمک می‌کند.

مواجهه با ترس:

سینما ترس فرصتی برای افراد فراهم می‌کند تا با ترس‌های خود در محیطی امن روبرو شوند. این امر می‌تواند به آن‌ها در غلبه بر ترس‌هایشان در دنیای واقعی کمک کند.

فرار از واقعیت:

تماشای فیلم ترسناک، راهی برای فرار از مشکلات و استرس‌های دنیای واقعی است.

احساس همبستگی:

تماشای فیلم ترسناک با دیگران، می‌تواند حس همبستگی و تعلق خاطر را در افراد ایجاد کند.

سرگرمی:

سینما ترس می‌تواند سرگرم‌کننده و هیجان‌انگیز باشد.

تفکربرانگیز:

برخی از فیلم‌های ترسناک، پیام‌های عمیقی در مورد جامعه، انسان و یا فلسفه دارند که می‌تواند باعث تفکر و تأمل در بیننده شود.

تنوع:

ژانر وحشت، تنوع بسیار زیادی دارد و فیلم‌های مختلفی در این ژانر ساخته شده است که می‌توانند سلیقه‌های مختلف را راضی کنند.

رزرو و خرید بلیط سینمای ترس

انتخاب داستان و ژانر مناسب برای تجربه سینما ترس نقش مهمی در تعیین شدت و نوع هیجانی که تماشاگران تجربه می‌کنند، ایفا می‌کند. به طور معمول، انتخاب‌ها شامل ژانر‌هایی مانند وحشت کلاسیک، ماوراءالطبیعه، هیولاها، روان‌شناختی، و بقا می‌شوند.

فیلم‌های وحشت کلاسیک مانند “دراکولا” یا “فرانکنشتاین” تجربه‌ای نوستالژیک و ترسناک را ارائه می‌دهند. ژانر ماوراءالطبیعه، با فیلم‌هایی مانند “کانجورینگ”، باتکیه‌بر عناصر فراطبیعی و روح‌ها، حس ترس عمیق‌تر و مبهم‌تری را به تماشاگران منتقل می‌کند. فیلم‌هایی با تم هیولا مانند “گودزیلا” یا “علی‌رغم” به دلیل مواجهه با موجودات غول‌پیکر و ترسناک، اغلب باعث ترس و هیجان می‌شوند.

ژانر روان‌شناختی، مانند “سایکو” یا “جنون”، بر روی تنش‌های درونی و تأثیر آن‌ها بر رفتار انسان تمرکز می‌کند، ایجاد یک تجربه مضطرب‌کننده و فکربرانگیز که ممکن است به تماشاگران کمک کند تا با ترس‌های درونی خود مواجه شوند. نهایتاً، فیلم‌های بقا مانند “بازمانده” یا “جزیره شاتر” که در آن‌ها شخصیت‌ها برای زنده‌ماندن در شرایط سخت تلاش می‌کنند، می‌توانند حس تنش و هیجان فوق‌العاده‌ای را ایجاد کنند.

انتخاب داستان و ژانر بسته به سلیقه و تحمل ترس تماشاگران، می‌تواند بر این تجربه تأثیر بگذارد و محیطی را ایجاد کند که در آن ترس و هیجان به طور موثری با یکدیگر ترکیب شوند.

دیگر خبرها

  • ببینید | ناگفته‌های فردیون جیرانی از خدمت بزرگ عباس کیارستمی به سینما
  • (عکس) قالیباف و رقیب‌اش شکار دوربین عکاسان شدند
  • بازارساز ترمز رشد ارز را کشید/خبری از افزایش قیمت دلار نیست
  • تجربه سینما ترس، ترسناک‌ترین در ایران
  • نمایشگاه گروهی عکاسان کازرون با نام «سِی کو» در حال برگزاری است
  • بلیت سینما بعد از دو ماه دوباره گران شد
  • استقبال بیش از ۱۸ هزار مخاطب از سینما‌های تصویر شهر
  • بدترین فیلم‌های ترسناک تاریخ سینما!
  • عکاسی از انبوه عنکبوت‌ها روی مریخ
  • زور سرمایه به هنر نمی‌رسد